Que te vaya bonito...

Hasta siempre, nos vemos en el blog Eivadiños (el original).

EZA065 Sendeiro do Pozo Piñeiro (Pontevedra)

"Estaban os catro un día, os mellores deste barrio..." como nos vellos tempos si, os Zombis con Botas, a Melodramática e mailo Zero, rexeitando as previsións meteorolóxicas e os anuncios do Apocalipsis. Semellaba que tolearan saíndo da sombra do cimiterio de Piñeiro, onde o mundo se chama Covelo, e subindo por unha pista forestal desarborada cara os cumios do Suido, pero a Comandante tiña reservada unha sorpresa... outro anaquiño do Paraíso, cunha lagoa de augas cálidas e azuladas onde pensamos estar mergullándonos no ceo.

EZA064 Sendeiro dos muíños do río Gorgua e do monte Leboreirón (Ourense)

As estacións tolearan, e as moreas de zombis doutros tempos espallaranse polo mundo, deixando ó pequeno continxente dos tempos primixenios, que deron por espallar as súas pegadas polas terras arraianas do Laboreiro, eso sí, despois dunha paparota canibal nas terras da Cañiza. Ceos empapados de nubes de algodón, e terras reverdecidas polas chuvias, regatos con saltos de augas cantarinas e unha fraga enfeitizada. Despois dun feixe de intentos os Botas deron pechada a súa ruta en torno o monte Laboreirón e o río Gorgua, pois non hai sendeiro que se resista os seus ataques.

EZA062 Trilhos do Val de Froufe (Ponte da Barca)

As predicións, unha vez máis, non eran as idóneas para que espallaramos a nosa pandemia antisenderista, e cruzámo-la fronteira coma lostregos, tanto foi así que rematamos en lugares diferentes. Reunímonos baixo os espigueiros do Soajo, e alí a nosa Comandante deu licencia para darnos unha boa paparota de miminhos e outras delicias. Cando todo semellaba que non foi que si, e rematamos para comezar en San Miguel de Entre ambos os ríos, onde collemos o sendeiro do río Foufe, baixo a direción do Zombi con Botas. Houbo algúns conatos de insurreción, mentres o ceo caía sobre nós, e algún que outro intento de recuperar o liderazgo, máis o Senhor Botas levounos pola súa ruta sen escoitar as queixas, e felizmente conquerimos os nosos obxectivos, eso si, mollados ata os osos. Bautizamos nunha cabana de pastores a nosa Zombiscocho, que nos agasallou con café e as delicias da súa cociña.

EZA061 Sendeiro do Baixo Almofrei (Pontevedra)

A nosa Comandante Z e mais o Zombi con Botas derón en nos deixar sos en procura de maiores aventuras, e o Zombi Zero tivo que tomar a dirección como nos tempos primixenios. Un feixe de eivadiños da nova e da vella ornada, partillando palabras, sorrisos e pegadas polas beiras do Almofrei, onde semellaba que a primavera estralara nunha sinfonía de cores. Houbo mergullada e xantar na fervenza grande, onde noutros tempos saltaba o Topollino. E para rematar un concerto de jazz no Principal.

EZA060 Trilho do Caminho dos Mortos (Monção)

Camiñando burlamos á morte, por ese mesmo camiño por onde se laiaban as rodas de carro ergendo un balbordo de almas, porque o que camiña está afeito a desprezar as fronteiras, viaxa entre mundos visibles e invisibles, e ata as propias leis dos homes e da natureza. E, sen que serva de precedente, quizais por eso a nosa Comandante Z deu en ceder o mando da tropa Eivadiña, que semellaba lexión, para que o Zombi Zero non perdera a lembranza daqueles tempos primixenios. Unha desas xornadas que, sen ser épicas, seguen facendo a nosa historia.

EZA059 Fragas de Escuro Vermello (Melgaço)

Semellaba que as terras arraianas do Laboreiro floreceran coma as mil primaveiras da nosa lingua, e festexaban a semente das nosas pegadas cunha sinfonía da cores. Baixo a efinxe soberana de Anaman, avanzaban co afán dos primeiros exploradores o núcleo desta teima que se deu en chamar Eivadiños, e despois da súa morte, derivaron nesa estrana fórmula da EZA, profetas do Antisenderismo e adictos a malandrina. Máis o facer equilibrios sobre a raia seca ten os seus tributos, e o Zombi Zero pagounos deixando un rastro de dor entre uces e carrascos, máis aguantou ata o final a ruta deseñada polos Botas, que se alternaron na direción (ou case) do evento.

EZA058 III Andaina pola protección da Serra do Galiñeiro (Pontevedra)

Para combater unha das pandemias que asolan os nosos montes, a amenaza dos xigantescos xeradores éolicos, os nosos eivadiños deron en afastarse da súa natureza antisenderista e xuntaronse cunha morea de camiñantes solidarios, para facer escoitar o eco de centos de pegadas que tremaban pola salvación da Serra do Galiñeiro. Percorreron en masiva compañía as ribeiras do Zamáns e no encoro comezaron o ascenso cara o parque forestal, onde agardaban gaiteiros e pulpeiras. Na baixada a Comandante Z descubriu camiños insólitos, aínda para os máis afeitos a percorrer os encantos desta serra.

EZA057 Ruta dos Montes de San Cibrán (Pontevedra)

Os ceos de treboada non fixeron mella no ánimo dos Zombi Z, aínda que pesaron para que quedaran deste lado da fronteira. A Comandante Zeta guíonos con man de ferro e guante de seda polos penedíos de San Cibrao e Budiño, onde tantas nostalxías se lle agocharon na mochila ó Zombi Zero. Houbo moito melodrama e moito sorriso espallado pola Salopin e por Christelle, e semella que ata Javi e o señor Botas compartiron algunha conversa con fundamento. O ceo foi magnanimo e agasallounos cun día fermoso para espallar a nosa pandemía.

III Andaina pola protección da Serra do Galiñeiro

III Andaina pola protección da Serra do Galiñeiro: A Ruta da Auga
Domingo, 13 de mayo de 2012

Más información: Plataforma "Pola Protección da Serra do Galiñeiro" >>

Informe: EZA058 III Andaina pola protección da Serra do Galiñeiro >>

EZA056 Alto Covas - Rio Castro Laboreiro (Melgaço)

Sete zombis cal fregueses acudiron a súa cita dominical de Amaquía, as vellas dores do Zombi Zero atoparon o camiño para que este percibise antigas sensacións impedindolle arengar e pór orde entre as tropas na expansión da súa pandemia polas terras arraianas dos seus devanceiros...

EZA055 Trilho Castrejo (Melgaço)

A piques estivo a nosa Comandante Z de deixarnos sen mando nen rumbo, o ver unha auténtica avalancha de zombis acudindo a nosa cita de Amaquía. Dín que eran lexión, e despois dun momento de pánico, os Botas resolveron levarnos á terra dos antergos do Zombi Zero, nas serras arraianas que rodean Castro Laboreiro. Houbo que facer penitencia cara o Bico do Patelo, pero ninguén se queixou, e a pandemia espallouse ata a mesmisima aba de Pena de Anaman, onde o MotoZombi subiu o púlpito a contar unha de guerra, e unha paisana do ToxoZombi ofreceunos unha cantiga medieval, mentres a intrépida cadela Z tentaba atrapar algún resto do almorzo. Moitas lembranzas espalladas polo camiño, mesturadas con sorrisos e pegadas.

EZA054 Trilho da Chã da Franqueira (Caminha)

O retorno da Capitana ás tropas Eivadiñas fixolle replantexar a comandancia a deriva das derradeiras convocatorias, e deunos unha xornada de respiro na Serra d'Arga, onde semella que se adiantou o Apocalipsis. Otra vez saímos, e comeza a ser tradición, dun cemiterio, e dende alí percorrimos canicouvas e congostras, visitando unha fermosa fervenza e algún pobo con encanto. Non chegamos ós quilómetros reglamentarios, pero tomamos as cervexas de reglamento para celebrar o reencontro cos amigos.

EZA053 Polas terras do Alvarinho (Melgaço)

Saliron do cemiterio do Divino Salvador de Paderne os nosos destemidos e defuntos Eivadiños, camiñando polas tumbas, congostras e toxeiras, baixo un ceo realmente apocaliptico, para completar un círculo (case) perfecto, coa intención de encerrar dentro del as terras fértiles do Alvarinho, onde quedara para sempre espallada esta pandemia. O Antisenderismo tivo un día grande, e deron voltas e reviravoltas para acadar a recompensa de café e cervexas a metade de camiño. A chuvia, por fin, apareceu coas chegada das tebras e tiveronse que botar á estrada para evitar males maiores.

EZA052 Trilho Curro da Velha (Melgaço)

Tan só unha semán despois da intensa nevarada nas cumbres do Laboreiro, o ceo botou un alento de lume, para confirmar a inminencia do bendito Apocalipsis. Para celebralo os nosos destemidos espalladores da pandemia EZA, foron devorar borrego e cabrito ás abas do castelo de Castro Laboreiro, e despois de discutir sobre un feixe de trilhos, decidiron sortear o desnivel terrible do Curro da Velha, baixo a direción colexiada dos Comandantes con Botas, que agasallaron o Zombi Zero con outra aventura para curar a súa resaca.

EZA051 Sendeiro circular de Penagache (Ourense)

Nun deses días nos que semella que vai rematar o mundo, os Eivadiños Z derón en conquistar o Penagache dende o seu máximo desnivel, subindo dende Xacebáns e baixando por Bangueses, e disfrutaron e sufriron de tódolos tempos posibles: sol e nubes, sarabia, poalla e vento, e unha nevarada que non por avisada foi menos impresionante. Unha andaina de campionato, máis de vinte quilómetros a trote cochinero, desas que darían envexa o mesmo Zombi de Paramos.

EZA050 Sendeiro do río Esmoriz (Ourense)

Ainda cos peores presaxios, desafiando ás previsións meteorolóxicas (confirmadas), ós bisontes e xabaríns (ou máis ben os cercados que os gardan), ós camiños que rematan ou desaparecen na maleza, os Eivadiños Z seguirón espallando a súa particular pandemia polas terras de Padrenda, nunha saída atípica que, deseguro, terá segunda parte. Cea excesiva en Trado, e dixestión nocturna en Abellás, que nos serviu de refuxio.

EZA049 Trilho do Megalitismo do Planalto de Castro Laboreiro (Melgaço)

Fuxindo da tolemia das metrópolis arrasadas pola pandemía consumista, un pequeno destacamento de zombis, cada vez máis afastados das súas eivas (polo menos das visibles), volveron insistir nas súas razóns a un e a outro lado da raia seca, onde o mundo dase en chamar Laboreiro. A Comandante Z e mailo Zombi Zero fixeron inventario de mámoas, de turullos de lobo, de rabos de nube e das delicias d'A Maquía, e sufriron os rigores do cambio climático, adiantándose a un fin de semana que semella apocaliptico.

Zombie Games 03 (Feed Mee!)

Zombie Games 03 ... Feed Mee! >> (notDOPPLER)

Alimenta bien a los hambrientos zombis que vienen al restaurante de Carol, si no quieres que ella se convierta en su alimento.

EZA048 Polas escarpas de Lamas de Mouro (Melgaço)

Insistindo nos lugares é como realmente se coñecen, como se espalla a nosa pandemia, a nosa tolemia, e como eses lugares fanse fortes no noso imaxinario colectivo. Por eso a nosa Comandante Z deunos por guiar novamente polas escarpas da serra da Peneda, subindo entre toxos e carqueixas, e baixando por perigosas pedreiras, onde a piques estivemos de deixar a nosa pel. Camiños esforzados, como os da amistade, onde se demostra a que andando, unha vez máis, faise camiño.

EZA047 Sendeiro panorámico do río Cerves (Ourense)

Outra vez a élite Eivadiña dei por facer oídos xordos as predicións meteorolóxicas, e seguiron ós Zombis con Botas na procura de debuxar un círculo perfecto en torno o canón do Cerves, para que a súa pandemía seguirá espallándose polas terras de Melón e Ribadavia. A primavera adiantouse, e a nosa tropa perseguiu rabos de nube durante preto de vinte quilómetros, baixo a atenta direción da nosa Comandante Z. Os que quedaron en casa non saben o que perderon (agás o Zombi Xacobeo e a Zombi Melodramática que xa se adiantaran o día anterior).

Zombie Games 02 (Trekking Girl)

Zombie Games 02 ... Trekking Girl >> (Dressup Games 77)

Ayuda a GALAXY a convertirse en una auténtica Barbie montañera.

EZA046 Rota do Lobo (Melgaço)

A pesares de que se declarara o Apocalipsis por decreto, ou precisamente por elo, acudiron moreas de zombis en desordenada formación o punto de encontro. A Comandante Z case des-falece, máis colleu novamente as rendas e deu por levarnos a espallar a nosa pandemia onde o mundo se chama Lamas de Mouro. Fermosas fragas alfombradas de follasca seca, e penedos espallados por toda a Portela do Lagarto. O Tucho liderou o festín final, en Salvaterra, onde descuartizaron porcos e quicos para os nosos Eivadiños.

EZA045 Trilho mixto Vascões-Moinhos (Paredes de Coura)

Mentre o mundo andaba a berrar contra as inxusticias do sistema, un par de eivadiños, algo máis zombis e desnortados do normal, buscaban acubillo onde prendeu o xerme da súa pandemia, e mesturaron os camiños do Coura ata dar cunha ruta de reglamento. Loitaron o seu xeito, sabedores de que aínda quedan moitas batallas que librar, e volveron xuntarse cun bo feixe de imáxenes para partillar.

EZA044 Trilho do Glaciar e do Alto Vez (Arcos de Valdevez)

¿Q ue terá o aire de Sistelo que ata os zombis envelena? Non pasara un día enteiro e as nosas tropas, sen Comandante, pero con novos Eivadiños, xa estaban subindo polos camiños carreteiros de Porto Cova, decididos a completar o trilho glaciar. Foron moitos os suores arrincados, e poucos os lamentos, pero dimos en seguir infectando coas nosas pegadas e sorrisos as terras do Alto Vez, derretindo as grosas capas de xeo que aínda resistían nas sombras.

EZA043 Máis alá das brandas de Sistelo (Arcos de Valdevez)

O cambio climático trouxonos unha primavera insólita, sinal inequivoca da proximidade do Apocalipsis, e os máis destemidos Eivadiños Z derón por seguir espallando a súa tolemia polas escarpias do Vez, alleos ó día que marcaba o calendario. Foi moito o desnivel atacado, as horas invertidas, os quilómetros devorados, pero pagou a pena no reconto das brandas máis ailladas de Sistelo. Os garranos comendo toxos churruscados e a raposa rillando os osos das cachenas foron outra das sinais do fin dos tempos.

EZA042 Trilho do Val da Gadanha (Monçao)

Desprezando as predicións meteorolóxicas a tropa Eivadiña deu en seguir espallando a pandemia zombi polo fío da Gadanha, seguindo a estela da Comandante Z, que nos fixo avanzar por un territorio de aventura sen escoitar os laios (que os houbo) dos que non están afeitos a deixar a pel nos camiños (ou máis ben era a fame, e as ganas dun bar onde facer un esquinocio). Outra ruta de luxo para amantes do extremo, na que insistimos nos principios fundacionais (a paparota en Salvaterra fixonos inmortais).

EZA041 Branda d'Aveleira - São Bento do Cando (Melgaço)

As nosas tropas medraron como unha auténtica pandemia, e volvimos insistir neses territorios nos que os Eivadiños deron en resucitar de entre os mortos. Volveron camiñantes históricos, para demostrar que mentres se camiña semella a ilusión de que se está vivo, e trouxeron reforzos que, a bo seguro, han de resultar importantes. A nosa Comandante volveunos mostrar as claves dunha boa infección, e entramos en San Bento dende o ceo. A nosa Senhora da Boa Morte sorría dende a súa camiña.

EZA040 Máis alá do Camiño da Raíña (Pontevedra)

Seguimos os pasos da nosa raíña, a Comandante Zeta, que deu en mostrarnos o camiño dunha nobre da nosa terra, a malograda dona Urraca, e infectamos o curso do río Calvo coas nosas pegadas, nun territorio onde os soños aparecen sen que sexa preciso pechar os ollos. O xantar foi un auténtico festín, onde o apetito das tropas zombis semellaba non ter fin.

EZA039 Trilho dos Penedos do Leboreiro (Melgaço)

O virus xa estaba espallado por todo o corpo do Zombi Zero, e quizais por eso os Zombis con Botas deron por espallar a pandemia por tódolos cumios de pedra preto de Castro Leboreiro, ou por case todos. Unha ruta de altura, camiñando por sendeiros aereos nos que semellaban camiñar sobre as nubes. Algo máis que monstros estes tres intrépidos Eivadiños, que foron acompañados da non menos intrépida Zeta, unha cadela do Leboreiro que xa acompañou ós Botas en outras ocasións.

EZA038 Sendeiro dos eólicos do Faro de Avión (Ourense)

Como naquel film de Os luns ó sol, marcharon tres zombis ociosos a colinizar as xeadas terras da Serra do Faro de Avión. E sin facer moito ruido abríronse paso entre toxos e xestas, entre neves e xeos, para darlle unha voltiña de regulamento a eses xixantes que, a falta doutra cousa, moen as nubes para beneficio dalgúns. Tres xeitos diferentes de camiñar, ou de arrastrarse, que confluiron para darlle outro sentido o primeiro día da semán.

EZA037 Castro Laboreiro Invernal (Melgaço)

Os ceos non eran propicios, pero non por eso se desanimou a nosa élite zombi, e deron en insistir nas terras de Castro Leboreiro para espallar a súa pandemia antisendeirista. Alí atopáronse unha nevarada de regulamento, e nin tan siqueira esto foi quen de facerlles arrendar dos seus obxectivos. A dirección da Comandante Z foi, unha vez máis, impecable, tanto foi así que a contratamos para a seguinte xornada.

EZA036 Trilho das Garças (Paredes de Coura)

O Apocalipsis anunciado polos maias xa está preto, e a tropa zombi volveu a insistir nas súas orixes, nesas terras do Coura onde xurdiu a semente dos Eivadiños. A climatoloxía acompañou, e mesmo o ceu se encheu dunha bandada de garzas, asombradas da nosa insistencia nos seus (nosos) territorios. Quizais non chege outro ano, pero este promete moito camiño.