Tantos excesos na nosa dieta carnivora (por algo somos zombis) leváronnos á procura dun menú vexetal, e chegamos a Caminha seguindo o rastro equivocado. Comimos tarde, mal e arrastro, e como penitencia subimos á Serra da Arga, nunha tarde gris e poallenta, na que esquilmamos canto árbore frutal atopamos polo camiño. A nosa pandemia estendeuse, por simpatía, ata terras francesas.
Crónica (en preparación)
Album de fotos >>
No hay comentarios:
Publicar un comentario