Era o tempo dos ourizos e das follascas tentando sepultar as nosas pegadas, tanto foi así que dimos voltas de máis para chegar a un territorio que pedía a gritos que espallaramos a nosa pandemía. E foi alí, preto das beiras do Sil, onde atopamos esa sínfonia de cores das que nos falaba o profeta, nos tempos aqueles nos que o Apocalipsis semellaba tan lonxano...
Crónica (en preparación)
Más información (PR-G 98 Canón do Sil - Santa Cristina) >>
Segunda parte de la ruta (EZA032)>>
Album de fotos (por Zombi Zero)>>
Album de fotos (por Zombi Xacobeo)>>
No hay comentarios:
Publicar un comentario